Δεν είμαστε λίγοι, αλλά μπροστά στο πλήθος που είστε εσείς, τότε εμείς ως ελάχιστοι μετράμε...
Εμείς - οι άγγελοι.
Εσείς - οι άνθρωποι.
Ένας, λοιπόν, από τους λίγους κι εγώ, κυκλοφορώ ανάμεσά σας. Σπάνια συναντώ άλλους αγγέλους. Άλλωστε εμείς δεν χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Οι άγγελοι δεν χρειάζονται συμπαράσταση, συμβουλή, προστασία. Αυτά είναι που προσφέρουν σε σας. Συνήθως - εννοώ όταν μπορούν.
Γιατί δεν είμαστε παντοδύναμοι... Αθάνατοι, ναι. Αλλά υπάρχουν φορές που θα θυσίαζα την αθανασία μου για μια στιγμή παντοδυναμίας.
Όχι, δεν έχω τη δύναμη να αλλάξω το μέλλον κάποιου από εσάς. Έχω όμως τη διάθεση να σας δείξω μια άλλη προοπτική στη ζωή σας. Όμως σπάνια εσείς οι άνθρωποι ακούτε τους αγγέλους...
Δικές σας είναι οι ζωές σας, σας ανήκουν, άρα καλά κάνετε και τις ζείτε με όποιο τρόπο θέλετε... Δικαίωμά σας ακόμα και να τις σπαταλήσετε, νa τις διακόψετε. Αλλά να ξέρετε το γιατί... Όχι έτσι, με μια απόφαση της στιγμής - παρόρμηση νομίζω πως είναι η πιο σωστή έκφραση.
Τότε, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, είναι που θα ήθελα να ήμουν παντοδύναμος. Αφέντης σας...
Ανοησίες! Αν κάτι αγαπώ σε σας τους ανθρώπους είναι αυτή η άγνοιά σας. Τα χάδια μου προορίζονται να σας παρηγορούν από τις λανθασμένες σας πράξεις.
Γι' αυτό υπάρχουμε εμείς οι άγγελοι. Επειδή εσείς δεν γνωρίζετε...
Το άγγιγμα των φτερών μου σας δροσίζει, κι έτσι εσείς μπερδεύεστε: αντί να προφυλαχτείτε, αφήνεστε...
Ίσως με κάποιον άλλον τρόπο θα έπρεπε οι άγγελοι να επικοινωνούν με τους ανθρώπους. Αλλά μια τέτοια αλλαγή δεν είναι δουλειά δική σας, μήτε και δική μας.
Εσείς είστε για να ζείτε.
Εμείς για να σας δροσίζουμε. Εντέλει...
( Απόσπασμα από τον Ανίσχυρο άγγελο)
|