1979 - 2019:  Σαράντα Χρόνια... Έψαχνα πάντα τις λέξεις

 

Όταν είμαι -ή θέλω να είμαι- αισιόδοξος, τότε γράφω για παιδιά.
Όταν ονειρεύομαι μια επανάσταση, τότε γράφω για τους εφήβους.
Όταν φοβάμαι, τότε είναι που γράφω για τους ενήλικες.

               Κι όμως, τελικά... Τίποτε από εμένα δε φαίνεται.

 

Νέες αναρτήσεις (κριτικά σημειώματα, συνεντεύξεις, άρθρα κ.α.) στο:

http://manoskontoleon2.blogspot.com/ 

Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης 3.0 Ελλάδα .

Είστε εδώ :: Αρχική Σελίδα » Βιβλία στο Διαδίκτυο » Δώρο Γενεθλίων - Διήγημα

Δώρο Γενεθλίων

μαθητεία στον Ε. Χ. Γονατά



Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου. Αυτό το ξέρω… Αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τα πόσα χρόνια κλείνω… Τα τριάντα ή τα σαράντα, το είκοσι, τα δέκα ή τα εξήντα; Τα ογδόντα ίσως;
Προσπαθώ αυτό να το διευκρινίσω από τους φίλους και τους συγγενείς που έχουν έρθει να με επισκεφτούνε.
Όλοι τους μου εύχονται να τα εκατοστίσω –άρα, συμπεραίνω πως δεν θα πρέπει να έχω ξεπεράσει τα ενενήντα.
Αλλά υπάρχουν φίλοι που έχω χρόνια πολλά να τους δω, όπως και άλλοι που μέσα στη χρονιά τους έχω γνωρίσει. Υπάρχουν και κάποιοι που είμαι σίγουρος πως είχα παρευρεθεί στη κηδεία τους.
Το ίδιο και με τους συγγενείς. Η κορούλα του ανιψιού μου μαζί με τους γονείς της, αλλά και ο θείος Πέτρος που είμαι βέβαιος πως τον είχαμε θρηνήσει ως ένα από τα θύματα αεροπορικού δυστυχήματος στα μέσα μιας περασμένης δεκαετίας.
Πάντως εγώ τους κερνάω όλους με τα γλυκά που αγόρασα από το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς που μεγάλωσα –τώρα πια δεν ζω εκεί.
Κι όλοι τους μου έχουν φέρει από ένα δώρο.
Δώρα που άλλα τους ταιριάζουν σε παιδί ή σε έφηβο, κι άλλα τους που αρμόζουν σε άνδρα μιας κάποιας ηλικίας. Αλλά βλέπω και δώρα που θα τα χάριζε κανείς σε ένα νεαρό.
Εικονογραφημένα βιβλία της Θείας Λένας, μα και DVD με την Μπάρμπι. Επιτραπέζια παιχνίδια και δισκέτες του game boy. Γραβάτες, άλλες πολύ στενές κι άλλες πολύ φαρδιές –η κάθε μια σηματοδοτεί και μια άλλη εποχή. Πουκάμισα σε τολμηρούς χρωματικούς συνδυασμούς και άλλα που έχουν εφεδρικές μανσέτες και γιακά –σαν και αυτά που φόραγε ο πατέρας.
Μόλις ξετύλιξα ένα πακέτο που μέσα του είχε μια κούτα με προφυλακτικά –κάτι τέτοια δώρα συνήθως τα έκανε ο Χρίστος… Αλλά ο Χρίστος –το θυμάμαι καλά- πέθανε από την καρδιά του εδώ και δέκα περίπου χρόνια.
Υπάρχει και ένα κράνος μοτοσικλετιστή που δεν ξέρω σε τι θα μου χρησίμευε μιας και στο μόνο δίτροχο που ανεβαίνω είναι το ποδήλατο.
Αλλά το πιο απρόσμενο δώρο είναι αυτό που μου έστειλε ο παππούς μου.
Ο ίδιος δεν έχει έρθει, κι άλλωστε αυτό είναι φυσικό, μιας κι ο παππούς μου είναι εδώ και χρόνια πολλά που τον έχουμε χάσει. Εγώ ήμουνα ακόμα ανύπαντρος, ενώ τώρα –νομίζω, τουλάχιστον- έχω και εγγόνια… Πάντως μήτε κι αυτά ήρθαν στη γιορτή, μήτε όμως και δώρο μου έστειλαν.
Ο παππούς μου, πάντως και από πάντα, μου έκανε τα πιο απρόσμενα δώρα. Πατίνια και χαρταετούς, αεροπορικά εισιτήρια, τριώροφες τούρτες, ακόμα και γυναίκες –με ένα τέτοιο δώρο του παππού αποχαιρέτησα την περίοδο της παρθενίας μου.
Το εφετινό του δώρο το έφεραν δυο γεροδεμένα παλικάρια. Πολύ βαρύ έδειχνε και σαφέστατα ήταν ογκώδες. Κέρασα γλυκό και λικέρ τους μεταφορείς και προσπαθούσα να διακρίνω στο βλέμμα τους –βλέμμα ανθρώπων που εξακριβωμένα πρώτη τους φορά με συναντούσανε- το πώς με αντιμετωπίζανε. Εννοώ ως παιδί, έφηβο, νέο άντρα, ώριμο ή ηλικιωμένο;
Το βλέμμα τους όμως ήταν ουδέτερο. Χαμογελαστό, ειλικρινές, αδιάφορο ως προς την εικόνα μου. Φάγανε το γλυκό, σκουπίσανε με τη λευκή πετσετούλα τα χείλια τους, ήπιανε το ποτό, σκουπιστήκανε ξανά και μου ευχήθηκαν με το γενικόλογο «Να ζήσετε!». Κι έπειτα φύγανε κι εγώ έμεινα με το βαρύ και ογκώδες πακέτο.
Πήρα να το ξετυλίγω προσεχτικά. Με τα δώρα του παππού πάντα ήμουνα πολύ προσεχτικός όταν τα έβγαζα από το περιτύλιγμά τους. Ποτέ δεν ήξερα αν ήταν εύθραυστα ή με περίπλοκους μηχανισμούς.
Δεν άργησα να διαπιστώσω πως το δώρο ήταν ένα ρολόι, από αυτά που στηρίζονται στο πάτωμα, διαθέτουν ένα μεταλλικό εκκρεμές πίσω από μια τζαμένια πόρτα και πάνω από το στρογγυλό καντράν τους υπάρχει ένα πορτάκι που συνήθως, με τις αλλαγές των ωρών, μπαινοβγαίνει κάποιο πουλί –ο περίφημος κούκος.
Τέτοιο ήταν το ρολόι που μου έστειλε ως δώρο ο παππούς.
Αν το χρησιμοποιήσεις σωστά, μπορεί να κερδίσεις το χρόνο –το σημείωμα ήταν κολλημένο στη τζαμένια πόρτα. Δεν θυμόμουνα το γραφικό χαρακτήρα του παππού κι έτσι απλώς υπέθεσα πως ο ίδιος πρέπει να το είχε γράψει.
Έμεινα να κοιτώ το ρολόι και να αναρωτιέμαι για το περιεχόμενο της συμβουλής.
Παρέμεινα σκεπτικός και ακίνητος για ώρα πολύ μπροστά στο ρολόι. Κι έτσι ήταν που διαπίστωσα πως τη στιγμή της αλλαγής των ωρών, το πορτάκι μεν άνοιγε, αλλά κανείς κούκος ή άλλο είδος πουλιού δεν πρόβαλε, ούτε κάποιος ήχος έβγαινε από τα σπλάχνα του περίπλοκου μηχανισμού μέτρησης του χρόνου.
Δεν μπορούσα να παραμείνω για πολύ εκεί, όμως. Οι καλεσμένοι μου με αναζητούσαν για να κόψουμε την τούρτα.
Επέστρεψα στο σαλόνι και τους εξήγησα πως δεν είχα πάρει τούρτα γιατί δεν ήξερα με πόσα κεράκια θα έπρεπε να τη στολίσω.
Εκείνοι ξέρανε –αλλά ο καθένας είχε τη δική του άποψη για την ηλικία μου.
Και μάλιστα επιμένανε τόσο πολύ, που στο τέλος πήραν ακόμα και να μαλώνουνε μεταξύ τους.
Με ενόχλησε ο απόλυτος τρόπος τους και διακριτικά επέστρεψα στο δωμάτιο που είχα αφήσει το ρολόι.
Και τότε ήταν που κατάλαβα τι με συμβούλευε ο παππούς με το σημείωμά του.
Οι καλεσμένοι μου συνέχιζαν να διαφωνούν και να φωνασκούνε για κάμποση ώρα –συγκεκριμένα μέχρι που ήρθε η στιγμή το πορτάκι του ρολογιού να ανοίξει κι ήμουνα εγώ που πρόβαλα από μέσα και φώναξα «Κούκου, κούκου, κούκου!» κι έπειτα επέστρεψα εντός των σπλάχνων του ρολογιού, ανάμεσα στα γρανάζια και τα βαρίδια του –εκεί δηλαδή που είχα επιλέξει να ζω.
Οι καλεσμένοι μου δεν είχαν πλέον λόγο να παραμένουν δίπλα μου. Άλλωστε τι θα μπορούσαν να μου ευχηθούνε; «Να τα εκατοστίσεις»; Αστείο θάταν.
Δεν εύχεσαι κάτι τέτοιο στον μετρητή των ωρών, παρά μόνο σε όποιους υφίστανται το μέτρημά του.
Δηλαδή, όχι σε μένα… Πλέον.

Δημοσιεύτηκε στο Έθνος της Κυριακής, 1/1/2007, σε ειδικό ένθετο, μαζί με κείμενα άλλων 18 ακόμα συγγραφέων και με γενικό θέμα την "ύβρη του χρόνου"

©2024 www.kontoleon.gr All rights Reserved - Created by interneti.gr