Το ευνουχισμένο σώμα δεν διαφέρει από την ευνουχισμένη ψυχή. Αυτός είναι ο κυρίαρχος συμβολισμός του βιβλίου. Ο ευνούχος Έλενος των δολοπλοκιών, των πολιτικών εγκλημάτων, της ίντριγκας, των ποικίλων διαπλοκών της εξουσίας είναι ο οποιοσδήποτε στυγνός Μακιαβέλι της σύγχρονης παρεαεξουσίας, του παρασκηνίου. Δεν μας αφορά το πώς ικανοποιεί τη σεξουαλική του ορμή. Το βέβαια είναι ότι σ\\\\\\\\\\\\\\\' αυτό το πρωτίστως ψυχικό επίπεδο είναι πληγωμένος, τραυματισμένος, θυμωμένος, αγριεμένος, είναι εν τέλει ένα παραπονεμένο παιδί που κρύβεται πίσω από τις διάφορες αυταρχικές μάσκες και τα αρχομανή σενάρια υφαρπαγής της εξουσίας.
Άρης Μαραγκόπουλος Συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας Από την παρουσίαση του μυθιστορήματος, Νοέμβριος 2000
Ο Μάνος Κοντολέων μας έδωσε ένα μη τυποποιημένο μυθιστόρημα. Το ιδιότυπο φαινόμενο του ευνούχου - άνακτα (στην κυριολεξία του όρου) που αρκετές φορές ήταν υπεύθυνος για τις τύχες λαών και εθνών πολιορκείται εδώ από μια διεγερτική, δυναμική γλώσσα που είναι σε θέση να συμβολοποιεί, να υποκαθιστά και να υπαινίσσεται μια ευρύτερη θεματική.
Γιώργος Βέης Ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Μάρτιος 2001
Στέφανος Δάνδυλος: Περιγράφετε μια γοητευτική ιστορία σε αβέβαιο τόπο και χρόνο, σίγουρα όμως είναι ένα θέμα που δε γνωρίζει σύνορα. Θα μπορούσε το εύρημα του ήρωα - ευνούχου να αποτελεί παραπομπή στα αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου, δεδομένης της πνευματικής αναπηρίας που μαστίζει τη σημερινή εποχή;
Μάνος Κοντολέων: Πιστεύω πως το μυθιστόρημά μου είναι και ερωτικό μα και πολιτικό κείμενο. Και ασφαλώς ο συμβολισμός που αναφέρετε έχει άμεση σχέση με το ότι συμβαίνει σήμερα. Σήμερα τον απλό πολίτη η εξουσία (με όλες τις μορφές που εκφράζεται - πολιτική, ΜΜΕ, οικονομική κλπ) τον ευνουχίζει πνευματικά και τον βιάζει συναισθηματικά. Από εκεί και πέρα όμως έρχεται η ευθύνη του καθένα μας. Αντιδρά ή η υποτάσσεται; Αντιστέκεται ή συμπορεύεται; Η κάθε απόφαση
|