1979 - 2019:  Σαράντα Χρόνια... Έψαχνα πάντα τις λέξεις

 

Όταν είμαι -ή θέλω να είμαι- αισιόδοξος, τότε γράφω για παιδιά.
Όταν ονειρεύομαι μια επανάσταση, τότε γράφω για τους εφήβους.
Όταν φοβάμαι, τότε είναι που γράφω για τους ενήλικες.

               Κι όμως, τελικά... Τίποτε από εμένα δε φαίνεται.

 

Νέες αναρτήσεις (κριτικά σημειώματα, συνεντεύξεις, άρθρα κ.α.) στο:

http://manoskontoleon2.blogspot.com/ 

Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης 3.0 Ελλάδα .

Είστε εδώ :: Αρχική Σελίδα » Βιβλία για Ενήλικες » Ερωτική Αγωγή - Μυθιστόρημα

Βιβλία για Ενήλικες - Ερωτική Αγωγή - Μυθιστόρημα

Τίτλος: Ερωτική Αγωγή - Μυθιστόρημα
ISBN: 960-16-0858-3
Εκδόσεις: Πατάκης
Έτος: 2003
Σελίδες: 523

Η «Ερωτική αγωγή» είναι ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στον εικοστό αιώνα, ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και τον ερωτισμό, αλλά και για τις σημαντικές ιδεολογίες και τις μεγάλες διαψεύσεις του αιώνα που έφυγε. Από τους οίκους ανοχής των Ιωαννίνων στις αρχές του 1900 ως τις ιστοσελίδες των ερωτικών κόμβων του Internet του τέλους της εκατονταετίας, η «Ερωτική αγωγή» είναι η δύναμη που κινεί τις πράξεις και τα πάθη ενός πατέρα κι ενός γιου... Ο Χρήστος Βαλλής, ο πατέρας, γεννιέται στα 1910 σ ένα χωριό της Ηπείρου. Γρήγορα θα θελήσει να ξεφύγει από τη μιζέρια του τόπου καταγωγής του και, αφού τελειώσει τις εγκύκλιες σπουδές του στα Ιωάννινα, θα κατέβει στην Αθήνα, όπου σύντομα θα διοριστεί σε μεγάλο κρατικό οργανισμό, θα πάρει πτυχίο από το πανεπιστήμιο, θα παντρευτεί κόρη πλούσιου επιχειρηματία. Οι γυναίκες θα του προσφέρουν όχι μόνο την ηδονή, αλλά και την κοινωνική και οικονομική στήριξη. Γι αυτό και όταν μένει γρήγορα χήρος θα θελήσει να αναπτύξει τις δικές του επιχειρηματικές ανησυχίες δημιουργώντας ένα πλέγμα οίκων ανοχής –σπιτιών του έρωτα, πιο σωστά– όπου οι παρεχόμενες σε αυτούς υπηρεσίες θα χαρακτηρίζονται από ποιότητα και φαντασία. Αργά μα σταθερά, ο Χρήστος αμυνόμενος θα στραφεί προς τις Τέχνες, καθώς αυτές θα του προσφέρουν την επιβεβαίωση της θεωρίας του και τους τρόπους άμυνάς του απέναντι στην αποπροσωποποίηση της σεξουαλικής έκφρασης. Πολύ φυσιολογικά θα χρίσει διάδοχο και συνεχιστή του έργου του το γιο του, τον Άρη. Μόνο που αυτός, όταν θα αποδεχτεί το ρόλο, θα διαπιστώσει ότι οι όροι του παιχνιδιού έχουν αλλάξει... Και ο Άρης Βαλλής, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί το πατρικό όραμα, θα βρεθεί να βιώνει μια ουτοπία.

.: Κριτικές Βιβλίου :.
1. Ο Γρηγόρης Τεχλαμετζής στο περιοδικό Σίσυφος (τχ. 19)
2. Βιβλιοκαφέ
3. Η Γιούλη Τσακάλου στο fractal.gr
4. Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη στην εφημ. ΑΥΓΗ (τη χρονιά α΄κυλοφορίας)
5. Η Εύη Κουτρουμπάκη στο Βιβλιοδρόμιο των Νέων
6. Από τον έρωτα στον ερωτισμό του εικοστού αιώνα
7. Η Δiώνη Δημητριάδου στο diastixo
8. Ο Περικής Σφυρίδης παρουσίασε...
9. Η Ελένη Πριοβόλου έγραψε
10. Η Μένη κανατσούλη στην Καθημερινή

 

Καθημερινή, 23/3/3003

 Ως γυναίκα και  θεωρητικός της λογοτεχνίας που υιοθετεί κατά τις λογοτεχνικές της αναγνώσεις (και) τη φεμινιστική κριτική, η πρώτη εντύπωσή μου διαβάζοντας την Eρωτική αγωγή ήταν ότι πρόκειται μάλλον για ένα δείγμα φαλλοκρατικής λογοτεχνίας. H παντοδυναμία του φαλλού, ο ασυγκράτητος ερωτισμός και η κυρίαρχη πατρική/ υική σχέση -ο πατέρας που κληροδοτεί το ηδονικό του «έργο» στο γιο του για να το συνεχίσει- σχεδόν περιθωριοποιούν τις γυναίκες του βιβλίου και τη δική τους θέαση του κόσμου. Ακόμη και όταν έχουν κάποια λογοτεχνική υπόσταση, ουσιαστικά υπάρχουν για να ενορχηστρώνουν τις επιθυμίες των δύο ανδρών, πατέρα και γιου: είτε για να κατακτώνται από αυτούς είτε για να τους μυούν στα μυστήρια του ηδονισμού.

          Όμως εάν εγκλωβιζόμουν σε μια τέτοια ανάγνωση, φοβάμαι πως και το βιβλίο θα φτώχαινα και το συγγραφέα του θα αδικούσα. Όχι μόνο γιατί υποστηρίζω ότι ένας συγγραφέας σαν τον Kοντολέων -που το έργο του αποτελεί, σε μεγάλο βαθμό, μια πινακοθήκη γυναικείων λογοτεχνικών χαρακτήρων και γυναικείων εκδοχών της πραγματικότητας- δικαιούται να γράψει και ένα βιβλίο για το φύλο του, τις φυλικές του φαντασιώσεις ή και ματαιώσεις του (άλλωστε ποτέ δεν μου άρεσε η ιδέα της πολιτικά ορθής λογοτεχνίας). Kυρίως είπα ότι θα τον αδικούσα, για ένα βασικό λόγο: γιατί υποψιάζομαι ότι ο άκρατος αισθησιασμός του βιβλίου είναι ένα πρόσχημα, συνιστά μια σκόπιμη παραπλάνηση με αποδέκτη, αλλά (με μία έννοια) και θύμα της τον αναγνώστη. Yπάρχει για να επικαλύπτει αυτό που κατ\' ουσίαν συντελείται: την αναζήτηση ταυτότητας από τους (κυρίως αρσενικούς) ήρωες του βιβλίου. Η αναζήτηση ταυτότητας αποτελεί βασικό μοτίβο πάμπολλων βιβλίων του Κοντολέων, είτε πρόκειται για την εφηβική ταυτότητα είτε για την γεροντική (του Ευνούχου) είτε για τη διχασμένη φυλική (της Μάσκας στο φεγγάρι). Εδώ πρόκειται για την αστική ταυτότητα -γι\' αυτό δεν είναι περίεργο που οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες δεν συγκλονίζονται από τα πολιτικά γεγονότα και τις πολιτικές αντιθέσεις, αλλά κλείνονται μέσα στον κόσμο του εσωστρεφούς ερωτισμού τους. Μέσα από το φίλτρο όμως του ερωτισμού που διαποτίζει την αστική ταυτότητα και τη διαθλά, ξετυλίγεται μια ολόκληρη εποχή, αναπλάθονται τα σημαντικότερα πολιτικά, αλλά κυρίως πολιτιστικά γεγονότα του 20ου αιώνα. Κατ\' αυτόν τον τρόπο, στήνεται προς τον αναγνώστη μια δεξιοτεχνικά κατασκευασμένη αλυσίδα ερωτημάτων που συνδέεται με μια παιγνιώδη αμφισημία: άραγε έχει μπροστά του ένα ερωτικό μυθιστόρημα που δανείζεται στοιχεία ιστορικά ή ένα ιστορικό μυθιστόρημα μεταμφιεσμένο σε ερωτικό;

          Mε τον διάχυτο ερωτισμό του, το βιβλίο αυτό, σε μια εποχή που μόνον ερωτική δεν είναι, δεν ήρθε καθόλου άκαιρα: είναι φανερό πως ολόκληρο αποτελεί ένα μνημείο στον ερωτισμό. Ένα μνημείο που ξεκινά, με τον πατέρα, ως αναθηματικό, δοξαστικό για να καταλήξει, με το γιο, σε επιτύμβιο, μια ταφόπλακα πάνω σ\' αυτό που πεθαίνει ή πρόκειται να πεθάνει: ο αισθησιασμός του πατέρα, ο αισθησιασμός μιας άλλης εποχής εκτοπίζεται από το σεξ της δικής μας εποχής, το σεξ των αγγελιών και του διαδίκτυου. Η μετάβαση αυτή αναπαρασταίνεται με έναν αφηγηματικό λόγο άλλοτε δυνατό, κάποτε σοκαριστικό, ακριβώς για να παρακολουθεί τις ερωτικές τελετουργίες που συντελούνται και άλλοτε λεπτεπίλεπτο, για να «αγγίζει» όλα τα περίτεχνα εργαλεία του αισθησιασμού (εσώρουχα, μουσικές, συλλεκτικά ερωτικά αντικείμενα κ.λ.π.). Κι όταν η νεοελληνική γλώσσα μοιάζει πολύ λίγη ή πολύ φθηνή για να αποδώσει όλες τις αποχρώσεις της ερωτικής πράξης και των στάσεων της, τότε επιστρατεύεται η αρχαία ελληνική. Το βιβλίο αποτελεί ολόκληρο μια προσεκτικά δομημένη κατασκευή όπου τίποτε δεν έμεινε στην τύχη: η γλώσσα, το στήσιμο των χαρακτήρων, το υπόβαθρο γνώσεων που θα αποτελέσει το ιστορικό φόντο. Μέσα απ\' όλα αυτά, η Ερωτική αγωγή, ενώ απορροφά τον αναγνώστη, ταυτόχρονα τον καλεί να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση. Τα ιστορικά γεγονότα δεν είναι μόνον ιστορία, ο αισθησιασμός δεν είναι μόνον αισθησιασμός, η αναζήτηση ταυτότητας δεν είναι μόνο αυτή της ερωτικής. Ίσως ακόμη και το τέλος που σφραγίζει το βιβλίο δεν είναι το τέλος που φαίνεται. Μπορεί να τελειώνει το βιβλίο, γρονθοκοπώντας μας, με τη λογοτεχνική ήττα του αισθησιασμού, με το κύκνειο άσμα του, όμως αυτό μάλλον θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι αποτελεί ύστατο δείγμα μιας πολύ διακριτικής προτροπής του συγγραφέα προς το κοινό του: ότι ο άνθρωπος, με τον ερωτισμό στη ζωή του, καταφέρνει όχι μόνον να επιβιώνει, αλλά και να εξανθρωπίζεται.

 

Mένη Kανατσούλη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πανεπιστημίου Aθηνών

 

11. Η Βϊκυ Πάτσιου στο bookpress
12. Ο Αλέξης Πανσέληνος έγραψε:
13. Από τον έρωτα στον ηδονισμό
14. Cafe Art souita
.: Βραβεία Βιβλίου :.
Δεν υπάρχουν Βραβεία για αυτό το Βιβλίο
©2024 www.kontoleon.gr All rights Reserved - Created by interneti.gr