Περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ (τεύχος 499, Σεπτέμβριος 2009)
γράφει ο Γιάννης Σ. Παπαδάτος
Ο συγγραφέας είναι από τους λίγους δημιουργούς λογοτεχνίας για παιδιά που καταπιάνονται και με το διήγημα. Είναι γνωστό ότι το διήγημα έχει ιδιόμορφη τεχνική, απαιτεί αφαίρεση, συνοπτικό περιεχόμενο, στοιχεία που ανιχνεύονται στην ιστορία που παρουσιάζουμε. Και σε όλα αυτά να προσθέσουμε το ύφος του που απογειώνεται λυρικά με συγκρατημένο συγκινησιακό τρόπο, διοχετεύοντας στον αναγνώστη αγάπη για τα ζώα, φροντίδα και έγνοια γι αυτά, έννοιες που μεταλλάσσονται σε αγάπη, φιλία και κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων. Η ηρωίδα, μια σκυλίτσα που βρίσκει ένα μικρό αγόρι, είναι η αφορμή, ώστε μέσα σε μια ανεπαίσθητη διαδρομή από τη ζωή και το παιχνίδι ως το θάνατο, να αναδυθεί η αγάπη που όταν δίνεται απλόχερα, επιστρέφει σε αυτόν που τη δίνει πολλαπλάσια. Μια ευαίσθητη ιστορία από ένα συγγραφέα που ξέρει να ισορροπεί το συναίσθημα και να οδηγεί τον αναγνώστη σε εξαίσιες περιοχές αγάπης και ποίησης. Η εικονογράφηση προσφέρει τρυφερά στιγμιότυπα στο ύφος του κειμένου. |