Βιβλία για Παιδιά - Οι Δίδυμοι Ήλιοι της Ποντικούπολης

Ο Μάνος Κοντολέων -ένας από τους πλέον σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς- πρωτοπαρουσιάστηκε στον χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά το 1979, με το εκτενές παραμύθι «Κάποτε στην Ποντικούπολη».

Μετά από 41 χρόνια η ίδια εκείνη ιστορία γράφτηκε και πάλι, απόλυτα αναμορφωμένη με βάση τη συγγραφική ωριμότητα του δημιουργού της και επηρεασμένη από την εμπιστοσύνη του προς την αξία της δημιουργικής φαντασίας.

Πρόκειται για τον αγώνα μιας ομάδας ποντικών, που εργάζονται στο εργοστάσιο τυριών ενός άλλου ποντικού, για την ύπαρξη και εφαρμογή καλύτερων και ασφαλέστερων συνθηκών εργασίας, όπως και προστασίας του περιβάλλοντος.

Παραμένει όμως πάντα μια ασυνήθιστη ιστορία που το θέμα της μόνο από έναν βαθιά πολιτικοποιημένο συγγραφέα θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί.

Ο ίδιος ο Μάνος Κοντολέων, στο σημείωμα που συνοδεύει τη νέα έκδοση της ιστορίας του, σημειώνει:

Γιατί, λοιπόν, τώρα -που έχουν περάσει πάνω από σαράντα χρόνια από τότε- θέλησα να ασχοληθώ και πάλι με την ίδια ιστορία;

Δυο είναι οι λόγοι. Που θέλησα να γράψω ξανά την ιστορία αυτή.

Ο πρώτος είναι πως εκείνο το βιβλίο του 1979, αν και ήταν γραμμένο από έναν παθιασμένο μεν, αλλά πρωτόπειρο συγγραφέα, ιδιαίτερα αγαπήθηκε και συζητήθηκε. Θα έλεγα πως στάθηκε η αφορμή μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να με κάνει γνωστό. Σκέφτηκα, λοιπόν, να ανταποδώσω αυτή τη φροντίδα και να γράψω ξανά για τους ίδιους ήρωες και για τους ίδιους αγώνες τους, με την πείρα όμως τη συγγραφική που πιστεύω πως πλέον διαθέτω.

Ο δεύτερος λόγος ίσως είναι περισσότερο ουσιαστικός. Έχει να κάνει με τη διαρκή -από τότε μέχρι τώρα- άποψή μου πως στα παιδιά πρέπει να λέμε πάντα την αλήθεια μας. Και να τη λέμε με όση γίνεται και μπορούμε ειλικρίνεια και να τα αφήνουμε στη συνέχεια, αφού γνωρίσουν και τις αλήθειες των άλλων, να επιλέγουν τη δική τους.

Αυτό που πριν σαράντα χρόνια πίστευα -το τρίπτυχο: Ελευθερία, Ισότητα, Δημοκρατία- εξακολουθώ και να το πιστεύω και να το υπερασπίζομαι.

Κι έτσι να γιατί αποφάσισα το νέο μου βιβλίο για παιδιά να βασίζεται πάνω στα γεγονότα του πρώτου.

Μα τίποτε άλλο δεν είναι πια το ίδιο - στον κόσμο μας και σε αυτή την ιστορία.

Άλλο να χρησιμοποιείς ως τίτλο το «Κάποτε στην Ποντικούπολη» κι άλλο το «Ο Δίδυμος Ήλιος της Ποντικούπολης»

Τελικά, μεγαλώνοντας έγινα -φαίνεται- περισσότερο αισιόδοξος. Πιο μαχητικός.

Ένα παιδί -ευτυχώς- παρέμεινα.