Οι ιστορίες είναι σαν τους ανθρώπους -καθώς περνούνε τα χρόνια ωριμάζουν.
Αλλάζουν συχνά πορεία, η μια απομακρύνεται από την άλλη, μπορεί να συναντηθούνε ξανά. Πιο ώριμες, ίσως.
Το βιβλίο αυτό μιλά για τη σχέση δύο ανθρώπων -ενός παιδιού που ξεκινά τη ζωή του κι ενός ηλικιωμένου που ολοκληρώνει τη δική του. Στην ουσία αναφέρεται σε αυτό που η μια γενιά κληροδοτεί στην επομένη της.
Αυτή η κληρονομιά μέσα σε αυτό εδώ το βιβλίο έχει τη μορφή κάποιων ιστοριών και κάποιων παραμυθιών που στόλισαν την καθημερινότητα των δυο ηρώων.
Συμβολικές απεικονίσεις του κύκλου της ζωής, των ονείρων κάθε ατόμου, της αγάπης που συνδέει.
Οι ιστορίες αυτές είχαν πάρει την πρώτη τους μορφή πριν από κάποια χρόνια. Είχαν κυκλοφορήσει ξεχωριστά και με άλλο τίτλο η καθεμιά τους.
Κόκκινο καραβάκι, κόκκινο ποδήλατο
Στο νησί της Ροδιάς
Ένα συρτάρι γεμάτο όνειρα
Αγαπηθήκανε, εκτιμηθήκανε, μπήκανε σε αναγνωστικά και ανθολογίες..
Τώρα τα τρία αυτά βιβλία συναντιόνται ξανά -όχι ξεχωριστά το ένα από τα άλλα, μα όλα μαζί- με στόχο να υποστηρίξουν κάποιες βασικές αξίες, κυρίως να βοηθήσουν να διατηρηθεί η σχέση που συνδέει το παλιό με το νέο.
Με άλλα λόγια η μνήμη ή αν προτιμάται η εμπειρία -αυτό είναι το κουκούτσι τούτου του βιβλίου.
Δηλαδή ό,τι σημαντικότερο ίσως εννοούμε όταν, καθώς παίζουμε κρυφτό, φωνάζουμε στο φιλαράκι μας: Φτου, ξελευτερία, φίλε! Σε βλέπω
|