Σε μια ιδιαίτερα καλαίσθητη έκδοση κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο το βιβλίο των Άννας και Μάνου Κοντολέων, σε εικονογράφηση της Φωτεινής Τίκκου.
Ο Φοίβος είναι ένα μικρό αγόρι, το οποίο ζει με τους γονείς του και τον Χιονάτο, το σκυλάκι του στον μακρινό Βορρά. Οι συγγενείς του, ο παππούς, η γιαγιά, ο θείος και τα ξαδέλφια του ανυπομονούν να πάει κοντά τους για καλοκαιρινές διακοπές. Αυτό που κάνει ξεχωριστό τον Φοίβο όμως είναι το γεγονός πως είναι ένα παιδί από εκείνα που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν μαζί με την οικογένειά τους. Οι συγγραφείς δεν παρουσιάζουν μόνο την ιστορία του αλλά αποκρυπτογραφούν τα συναισθήματα εκείνα που γεννιούνται στα παιδιά αυτά αλλά και στους συγγενείς που τα περιμένουν, αδημονώντας να τα ξαναδούν και να περάσουν μαζί τους μερικές ευτυχισμένες στιγμές, όταν η μοίρα αποφασίζει ερήμην τους ότι πρέπει να απομακρυνθούν από μια πατρίδα που τόσο βάρβαρα περιορίζει το μέλλον τους.
Ο Φοίβος αγωνιά να δει την οικογένεια της μητέρας του, η οικογένεια ανυπομονεί να τον έχει κοντά της, οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές των τόπων αναδεικνύονται και γίνεται κατανοητό πόσο σκληρός μπορεί να είναι ο νόστος και ο αναγκαστικός αποχωρισμός από τους δικούς σου ανθρώπους όταν η μετανάστευση φαντάζει η μόνη αξιοπρεπής λύση στον αγώνα για την επιβίωση.
Αυτό που κάνει όμως εξαιρετικό το βιβλίο, πέρα από την τόσο καλαίσθητη εικονογράφησή του, είναι το γεγονός πως η Άννα και ο Μάνος Κοντολέων γράφουν ένα βιβλίο για να αποδώσουν τον τρόπο με τον οποίο η μετανάστευση προσδιορίζει, περιορίζει και μεγεθύνει συναισθήματα και αγωνίες και το κάνουν με τρόπο διεισδυτικό και ευθύβολο. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι αυτοί οι δύο συγγραφείς καταφέρνουν να συγγράψουν το βιβλίο αυτό καταθέτοντας την προσωπική τους ευαισθησία σαν μια αδιαίρετη μονάδα και όλο αυτό γίνεται ισορροπημένα και με απόλυτη αρμονία.
Πραγματικά θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να μαθαίναμε πώς αποφάσισαν αυτό το εγχείρημα, πώς συνεργάστηκαν πατέρας και κόρη, πώς είδαν τους ήρωές τους από κοινού, πώς πέτυχαν να συναρμολογήσουν τις λέξεις τους έτσι ώστε να μοιάζει όλο το βιβλίο πως έχει γραφτεί από ένα και μόνο άτομο, παρά τις δυσκολίες που ενδεχομένως θα είχαν να αντιμετωπίσουν λόγω των πολύ συγκεκριμένων διαφορών τους, όπως αυτή του φύλου, της ηλικίας, των εμπειριών, των αφηγηματικών απόψεων.
Το «Φεύγει έρχεται» είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από αναγνώστες κάθε ηλικίας, ακριβώς επειδή μέσα στις σελίδες του μπορούν όλοι να διαβάσουν για την αξία της αγάπης που καμιά χιλιομετρική απόσταση δεν μπορεί να περιορίσει και παράλληλα να θαυμάσει το ταλέντο των δύο αυτών συγγραφέων που τόλμησαν να σφιχτοδέσουν τις πένες τους με ένα πραγματικά πρωτότυπο και τόσο αποτελεσματικό τρόπο.
http://www.culturenow.gr/feygei-erxetai-manos-kai-anna-kontoleon-kritiki-vivlioy/ |