Όταν είμαι -ή θέλω να είμαι- αισιόδοξος, τότε γράφω για παιδιά.
Όταν ονειρεύομαι μια επανάσταση, τότε γράφω για τους εφήβους.
Όταν φοβάμαι, τότε είναι που γράφω για τους ενήλικες.

               Κι όμως, τελικά... Τίποτε από εμένα δε φαίνεται.

Νέες αναρτήσεις (κριτικά σημειώματα, συνεντεύξεις, άρθρα κ.α.) στα:

http://manoskontoleon2.blogspot.com/ 

manoskontoleonbibliography.blogspot.com

 

 

Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης 3.0 Ελλάδα .

Είστε εδώ :: Αρχική Σελίδα » Μυθιστορήματα / Διηγήματα Ενηλικίωσης » Δε με λένε Ρεγγίνα... Άλεχ με λένε

Μυθιστορήματα / Διηγήματα Ενηλικίωσης - Δε με λένε Ρεγγίνα... Άλεχ με λένε

Τίτλος: Δε με λένε Ρεγγίνα... Άλεχ με λένε
ISBN: 978-960-16-4236-9
Εκδόσεις: Πατάκης
Έτος: 2011
Σελίδες: 128

Η Ρεγγίνα και ο Άλεχ, δυο νέοι δεκαπέντε με δεκαέξι χρονών, ζούνε σε μια χώρα που αφού πρώτα γνώρισε έναν εμφύλιο πόλεμο, στη συνέχεια βρέθηκε να διοικείται από ένα στυγνό δικτατορικό καθεστώς। Ρεγγίνα δεν είναι το πραγματικό όνομα της κοπέλας। Μα ο πατέρας της που τη λάτρευε την έλεγε έτσι μιας και «Ρεγγίνα, σε μια άλλη γλώσσα, σημαίνει βασίλισσα»। Και από τον πατέρα της όλοι είχαν μάθει έτσι να τη λένε। Ο εμφύλιος και μετά η δικτατορία θα οδηγήσουν τον πατέρα της πρώτα στην ανεργία και στη συνέχεια στην αρρώστια και τον θάνατο। Η Ρεγγίνα, μαζί με την μητέρα της και τα δυο μικρότερα αδέλφια της θα αναγκαστούν να μετακομίσουν σε μια φτωχική γειτονιά και να μείνουν σε ένα υγρό και σκοτεινό ημιυπόγειο διαμέρισμα। Όταν όμως και η μητέρα της Ρεγγίνας μετά από πολλές στερήσεις πεθάνει και αυτή, η Ρεγγίνα θα αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά και θα διεκδικήσει μια θέση κάτω από τον ήλιο। Σε αυτό το καθοριστικό σημείο της ζωής της θα συναντηθεί ο δρόμος της με αυτόν του Άλεχ, ενός νεαρού που έχει όνειρα και για την ίδια του τη ζωή, αλλά και για την πατρίδα του। Ο πατέρας του Άλεχ, ένας επιτυχημένος ξυλουργός, μα και άνδρας με δημοκρατικές απόψεις, μεγάλωσε το γιο του με το όνειρο να τον κάνει έναν άνθρωπο που θα πιστεύει στη δημοκρατία και θα υποστηρίζει τους αδύναμους। Γι αυτό και του έδωσε αυτό το όνομα, «Άλεχ, σε μια άλλη γλώσσα σημαίνει προστάτης… Αυτός που προστατεύει, ένας αρχηγός σωστός, ας πούμε...», έτσι του έλεγε ο πατέρας από τότε που ήταν ένα μικρό αγόρι। Η Ρεγγίνα στην αρχή θα έχει την πολύτιμη συμπαράσταση του Άλεχ, όταν όμως ο Άλεχ, λόγω των πολιτικών συνθηκών στην χώρα, θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει κρυφά και παράνομα μαζί με την οικογένειά του την πατρίδα του, η Ρεγγίνα, όσο κι αν προσπαθήσει να βρει τρόπους για να συντηρηθεί η ίδια και τα αδέλφια της, θα εξαναγκαστεί στο τέλος να αποδεχτεί τον απόλυτο συμβιβασμό, θα απαρνηθεί το ίδιο της το παρελθόν। Όταν ο Σαρκό, ο αδίστακτος έμπορος, θα τη ρωτήσει αν στ΄ αλήθεια τη λένε Ρεγγίνα, εκείνη θα το αρνηθεί। –«Δε με λένε Ρεγγίνα…» θα πει, θέλοντας να κρατήσει αμόλυντο το παρελθόν της। Η μοίρα του Άλεχ στη γειτονική χώρα που μετά από περιπέτειες κατέφυγε με την οικογένεια του, θα είναι το ίδιο σκληρή και άγρια με αυτήν της Ρεγγίνας। Αφού πρώτα εγκλειστεί σε στρατόπεδο προσφύγων κι ενώ θα ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον, ένα θανατηφόρο ατύχημα θα σκοτώσει τον πατέρα του। Η μητέρα του, μετά και από αυτή τη νέα τραγωδία που αντιμετωπίζει θα χάσει τα λογικά της και ο Άλεχ αισθάνεται πως είναι πια ο μόνος που θα μπορεί να την προστατέψει। Άλλωστε «Άλεχ, σε μια άλλη γλώσσα σημαίνει προστάτης…» -αυτά τα λόγια που άκουγε από παιδί θα εκφράζουν τη νέα του ταυτότητα. Κι έτσι μέσα από τον επιφανειακό συμβιβασμό, θα επιμένει πως "Άλεχ με λένε..."

.: Κριτικές Βιβλίου :.
1. Η Κατερίνα Ζαμαρία στην \'Αυγή"
2. Κατερίνα Φώτη, φιλόλογος στο 1ο Γυμνάσιο Σερρών έγραψε...
3. Αγγελική Γαβριέλλα Σαμψωνίδου Κοινωνιολόγος - ΔημοσιογράφοςΑΡΣΙΣ

«Δε με λένε Ρεγγίνα.... Άλεχ με λένε»... ...Δύο ιστορίες, δύο ονόματα, ένα πρόσωπο. Το πρόσωπο της εκμετάλλευσης, του εξαναγκασμού, της ανημποριάς. Εφηβικό πρόσωπο, μεγαλωμένο με αγάπη και αρχές σε οικογένειες σαν όλες τις άλλες. Βασίλισσα σημαίνει το Ρεγγίνα σε μια άλλη γλώσσα, έτσι τη φώναζε ο πατέρας που τη λάτρευε. Μέχρι χθες. Πριν τον πόλεμο, πριν την ανεργία, πριν ο ίδιος φύγει από τη ζωή, πριν η μητέρα φύγει κι αυτή εξαιτίας της ανέχειας και τη φτώχιας, πριν αφήσει μόνα τους τα ανήλικα παιδιά της, πριν η ίδια η Ρεγγίνα αρνηθεί το όνομά της εξαναγκασμένη στην σεξουαλική εκμετάλλευση, θύμα των συνθηκών που ο κοινωνικός αποκλεισμός δημιουργεί, θύμα του επιτήδειου που κερδίζει εις βάρος της. Πριν το αρνηθεί η ίδια θέλοντας να κρατήσει αμόλυντο το παρελθόν της.
«Δε με λένε Ρεγγίνα.... Άλεχ με λένε» δύο ιστορίες, δύο ονόματα, ένα πρόσωπο.Προστάτης σημαίνει το Άλεχ σε μια άλλη γλώσσα, όνομα που του έδωσε ο πατέρας, «Άλεχ, αυτός που προστατεύει, ένας αρχηγός σωστός, ας πούμε...». Πόλεμος, προσφυγιά, στρατόπεδο προσφύγων, θάνατος του πατέρα, η μητέρα χάνει τα λογικά της και ο Άλεχ, που το όνομά του σημαίνει προστάτης, πρέπει να προστατεύσει την αδύναμη μητέρα, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων όπως ο πατέρας τού είχε διδάξει. Όταν θα εξαναγκαστεί να δεχτεί τον απόλυτο εξευτελισμό του, υποκύπτοντας στις σεξουαλικές ορέξεις του Κοσάρ, εκείνος θα πείσει τον εαυτό του πως ό,τι κάνει δεν είναι συμβιβασμός αλλά μια πράξη προστασίας αυτών που έχουν την ανάγκη του.
«Δε με λένε Ρεγγίνα.... Άλεχ με λένε» δύο ιστορίες, δύο ονόματα, ένα πρόσωπο: Το πρόσωπο των θυμάτων της εμπορίας και της εκμετάλλευσης που υπάρχει και δεν θέλουμε να το δούμε, που υπάρχει και πολλές φορές το ενισχύουμε με την αδιαφορία και την εθελοτυφλία που η βολεμένη μας ζωή δημιουργεί, μια ζωή που αρέσκεται στο βίωμα μιας βάρβαρης ιδιώτευσης. Ο λόγος είναι απλός και μεστός γραμμένος με πολύ ευαισθησία ιδιαίτερα σε σημεία της ιστορίας που θεωρούνται «σκληρά» ακόμα και για έναν ενήλικα. Ωστόσο, υπάρχει η αίσθηση ότι ο συγγραφέας έχει αφήσει ένα παράθυρο ανοιχτό, κι αυτό το παράθυρο είναι η αγάπη που γεννήθηκε μεταξύ των δύο παιδιών στην αρχή της ιστορίας. Η αμοιβαία αγάπη και η σκέψη του ενός για τον άλλον.Δύο παιδιά, δύο έφηβοι, ίδια ιστορία. Ένα βιβλίο γραμμένο για εφήβους από έναν συγγραφέα που δεν μετρά τα λόγια του, δεν χαϊδεύει τα αυτιά, έναν βιβλίο που συγκλονίζει και ταρακουνά. Ένα λογοτεχνικό βιβλίο που ευαισθητοποιεί κοινωνικά πάνω στο θέμα της παράνομης διακίνησης και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών και των εφήβων, την παραβίαση των δικαιωμάτων τους καθώς και για την ανάγκη της ύπαρξης ενός κοινωνικού κράτους που θα τα υποστηρίξει αλλά και δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να τα εκμεταλλευτεί.  Που ενημερώνει τους νέους για το θέμα, που βοηθά στη διαμόρφωση μιας κοινωνικής ανθρωπιστικής συνείδησης σε σχέση με τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ζωή και τις συνθήκες επιβίωσης στα στρατόπεδα προσφύγων, ένα βιβλίο που συμβάλλει στην κατάρριψη των στερεοτύπων όσον αφορά στην εικόνα που έχουμε ως κοινωνία για πολλά από τα νεαρά άτομα που εκδίδονται και που υπήρξαν πρωτίστως αυτά θύματα αυτής της ζωής που δεν επέλεξαν να ζήσουν. Παιδιά και νεαρά άτομα που κουβαλούν τη δική τους ιστορία, τις δικές τους αγαπημένες θύμησες από τις οικογένειές τους και μια πραγματικότητα του παρόντος τους πολύ διαφορετική από αυτή που ονειρεύτηκαν να έχουν.

Αγγελική Γαβριέλλα Σαμψωνίδου
Κοινωνιολόγος - ΔημοσιογράφοςΑΡΣΙΣ - Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης ΝέωνΤομέας Επικοινωνίας και Ευαισθητοποίησης 

http://www.kontoleon.gr/book.php?id=58&lang=gr&kritiki=117#kri117

4. Κριτική στο www.kosvoice.gr
.: Βραβεία Βιβλίου :.
Δεν υπάρχουν Βραβεία για αυτό το Βιβλίο
©2024 www.kontoleon.gr All rights Reserved - Created by interneti.gr