Ξέρετε μερικά κείμενα είναι σαν τους ανθρώπους: Μιλούν, κινούνται και χειρονομούν, αγγίζουν. Υπάρχουν βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά κι εφήβους και χαϊδεύουν τους αναγνώστες τους κι άλλα που τους κρατούν σφιχτά το χέρι, καμιά φορά λίγο δυσάρεστα, πασχίζοντας να τους χειραγωγήσουν. Κι άλλα που συνηθίσαμε να τα χαρακτηρίζουμε "γροθιά στο στομάχι" και που η παιδαγωγική λογοκρισία ίσως δεν θα τα καλόβλεπε ως νεανικά αναγνώσματα.
Τα βιβλία του Μάνου Κοντολέοντα δεν είναι τίποτ' απ' όλ' αυτά, είναι κάτι άλλο. Κάτι σαν χτύπημα στον ώμο αφυπνιστικό και συνθηματικό, κάτι σαν επιδέξιο, αποφασιστικό και μετρημένο σπρώξιμο στο κατώφλι της ζωής, ή μάλλον στον σκοτεινό και δαιδαλώδη διάδρομο της εφηβείας, όπου παραμονεύουν εμπειρίες τραυματικές, σκιές και φαντάσματα. Είναι μια ώθηση για το ξεκίνημα και τη συνέχιση τούτης της πορείας που καταλήγει στην ενηλικίωση, την αυτογνωσία, τη συμφιλίωση με τα πράγματα, με τους άλλους και με τον εαυτό μας, στην αρχή της ωριμότητας, όχι μόνο της ηλικιακής, αλλά της ωριμότητας μ' όλες τις έννοιες που μπορεί να πάρει η λέξη.

Αλεξάνδρα Ζερβού
Καθηγήτρια Παιδικής Λογοτεχνίας
στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου.

                                    ********************************************

Ρεαλιστική ή φανταστική η γραφή του Μάνου Κοντολέων, αποτελεί το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις λογοτεχνική σύμβαση που μεταφέρει στον αναγνώστη με διαφορετικό τρόπο η καθεμία, την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Γιατί η δουλεία του "καλλιτέχνη" της λογοτεχνικής γραφής είναι να εισάγει τον αναγνώστη του σε ένα σύμπαν λογοτεχνικό που θα του αποφέρει απόλαυση και προσωπική εξέλιξη. Ο Κοντολέων δοκιμάζει συνεχώς τα λογοτεχνικά του όρια. Αποπειράται, υποχωρεί, επανέρχεται, ξαφνιάζει. Και χωρίς άλλο συμπαρασύρει στην απόλαυση τον αναγνώστη του.

Μένη Κανατσούλη
Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Περιοδικό Ελίτροχος, τεύχος 17-18, 1999

                                        **********************************

Ο Μάνος Κοντολέων είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς. Υπέρ αυτής της άποψης, η οποία φαίνεται απλοϊκή κι είναι μάλλον συνήθης για την παρουσίαση του έργου δημιουργών, συνηγορεί κυρίως ένα βασικό γεγονός: ο Μάνος Κοντολέων εκτός από το ότι έχει γράψει βιβλία και για παιδιά και για εφήβους και για ενήλικες αναγνώστες, είναι ένας συγγραφέας, από τους ελάχιστους, ο οποίος αν και έχει κυρίως "χρεωθεί" στην παιδική και νεανική λογοτεχνία, πετυχαίνει, αφ' ενός με τις αφηγηματικές του τεχνικές οι οποίες συνεχώς διαφοροποιούνται και εξελίσσονται ανάλογα με το θέμα - αρκετές φορές προωθημένο για την ελληνική πραγματικότητα και πάντα μέσα στο κλίμα μιας ευρωπαϊκής λογοτεχνίας - κι αφετέρου με την πολυσημία των θεματολογικών του κατηγοριών στα περισσότερα έργα του να γεφυρώνει αναγνωστικά διαφορετικές ηλικίες. Ένα άλλο γεγονός που επίσης συνηγορεί, εκτός του ότι συνιστά μια διαρκή "άσκηση" γραφής και αφορά τα θέματα και τη γενικότερη υφολογία του συγγραφέα, είναι η πολυγραφότητά του. Είναι από εκείνους τους δημιουργούς που στα είκοσι δύο χρόνια της έως τώρα πορείας του έχει καταθέσει ένα ικανό αριθμό βιβλίων (μυθιστορημάτων, διηγημάτων, παραμυθικών ιστοριών). Δίχως βέβαια η ποσότητα να είναι πάντα και δηλωτική της σημαντικότητας ενός συγγραφέα, στην περίπτωση του Μάνου Κοντολέων επιτυγχάνεται το θαυμαστό συνταίριασμα της με την ποιοτική αξία.

Γιάννης Παπαδάτος
Κριτικός λογοτεχνίας
Περιοδικό Ελίτροχος, τεύχος 17-18, 1999